Het Rotterdams nihilisme heeft zich van Indigo Pastel vooralsnog geen meester gemaakt, godzijdank. De bandleden staan nog altijd met één been op hun Zeeuws-Vlaamse geboortegrond, iets dat zijn weerklank vindt in een onbestendig indierockgeluid en een behoorlijk tijd- en plaatsgebonden debuutalbum, Westerschelde geheten. Soms zonnig, zachtmoedig en nostalgisch, soms geplaagd, stormachtig en getraumatiseerd neemt zanger Tim Roos en co je – met een stem als zout water bij de rode wijn – mee naar een donkergrijs verleden.
Klinkt als: Tindersticks, The National, Slint
